(: اطلاعات عمومی :)

منطقه ییلاقی دوخاله کوه تالش از مناطق بکر و خوش آب هوای استان گیلان است.تالش نام یکی از مردم‌های ایرانی‌تبار است که سکونتگاه اصلی آن‌ها در البرز غربی از جنوب شرقی جمهوری آذربایجان آغاز شده و تا شمال غربی استان گیلان و استان اردبیل در ایران ادامه دارد.منطقه قومی تالش که یکی از نواحی ایرانی محل سکونت قوم تالش است با مساحتی حدود ۲۳۷۳ کیلومتر مربع که در شمال غرب گیلان قرار دارد، یک سوم خاک استان گیلان را تشکیل می‌دهد. این شهرستان که نام خود را از قوم تالش گرفته و به استناد منابع و شواهد بسیار، بازمانده اقوام کادوس باستان و از همسایگان دیرین قوم گیل می‌باشد، از غرب به استان اردبیل، از شمال به آستارا و از جنوب به رودبار و از شرق به دریای خزر و انزلی محدود شده و شامل شهرستانهای آستارا، تالش، ماسال وشاندرمن، رضوانشهر، صومعه سرا ،فومن ،شفت می‌باشد، همچنین جمعیت زیادی از تالشان در رشت و امام زاده هاشم و رودبار استان گیلان ساکن می‌باشند. علاوه بر این مردم مناطق عنبران و شاهرود و کلور اردبیل نیز تالش هستند تالش از سه جهت به کوههای تالش که ادامه رشته کوههای البرز هستند و از طرف دیگر به دریای خزر منتهی می‌شود. کشف آثار تمدن ۴۵۰۰ سالهدر ییلاق (نوه دیی) تالش جلوه‌های بیشتری به این منطقه خوش آب و هوا داده‌است. همین تاریخ پرافتخار باعث شده تا سالشمار کادوسی مبدأی خود را سال ۱۵۵۸ قبل از میلاد قرار دهد. مردم تالش به زبان تالشی تکلم می‌نمایندکه نزدیکترین زبان به زبان اوستایی می‌باشد. بخش اعظمی از تالش طی عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای از آن جدا شده و به روسیه ملحق شدندو هماکنون تحت اشغال جمهوری آذربایجان می‌باشد.

منبع :سایت نگاه

منطقه ییلاقی دوخاله کوه تالش از مناطق بکر و خوش آب هوای استان گیلان است.تالش نام یکی از مردم‌های ایرانی‌تبار است که سکونتگاه اصلی آن‌ها در البرز غربی از جنوب شرقی جمهوری آذربایجان آغاز شده و تا شمال غربی استان گیلان و استان اردبیل در ایران ادامه دارد.منطقه قومی تالش که یکی از نواحی ایرانی محل سکونت قوم تالش است با مساحتی حدود ۲۳۷۳ کیلومتر مربع که در شمال غرب گیلان قرار دارد، یک سوم خاک استان گیلان را تشکیل می‌دهد. این شهرستان که نام خود را از قوم تالش گرفته و به استناد منابع و شواهد بسیار، بازمانده اقوام کادوس باستان و از همسایگان دیرین قوم گیل می‌باشد، از غرب به استان اردبیل، از شمال به آستارا و از جنوب به رودبار و از شرق به دریای خزر و انزلی محدود شده و شامل شهرستانهای آستارا، تالش، ماسال وشاندرمن، رضوانشهر، صومعه سرا ،فومن ،شفت می‌باشد، همچنین جمعیت زیادی از تالشان در رشت و امام زاده هاشم و رودبار استان گیلان ساکن می‌باشند. علاوه بر این مردم مناطق عنبران و شاهرود و کلور اردبیل نیز تالش هستند تالش از سه جهت به کوههای تالش که ادامه رشته کوههای البرز هستند و از طرف دیگر به دریای خزر منتهی می‌شود. کشف آثار تمدن ۴۵۰۰ سالهدر ییلاق (نوه دیی) تالش جلوه‌های بیشتری به این منطقه خوش آب و هوا داده‌است. همین تاریخ پرافتخار باعث شده تا سالشمار کادوسی مبدأی خود را سال ۱۵۵۸ قبل از میلاد قرار دهد. مردم تالش به زبان تالشی تکلم می‌نمایندکه نزدیکترین زبان به زبان اوستایی می‌باشد. بخش اعظمی از تالش طی عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای از آن جدا شده و به روسیه ملحق شدندو هماکنون تحت اشغال جمهوری آذربایجان می‌باشد.

منبع :سایت نگاه

اسکولک نام محلی کنار راه قزوین و رشت ، میان تاریک رود و سفیدکتله روستای اسکولک در بخش بلوکات شهرستان رودبار قرار دارد . این منطقه دارای جنگل ، رودخانه و طبیعت بكر است كه بویژه در بهار و تابستان جذابیت های ویژه ای دارد و می تواند چشم نوازی از طبیعت بکر و زیبایی های این سرزمین را فراروی هر بیننده ای قرار دهد و نظر بسیاری از گردشگران و توریست ها را به خود جلب كند.

لَوَندِويل يکي از شهرهاي استان گيلان در شمال ايران است.اين شهر با جمعيت 8517 نفر (نتايج سرشماري 1385)در بخش لوندويل شهرستان آستارا قرار دارد.

موقيعت
شهر لوندويل مرکز بخش لوندويل در شهرستان آستارا , گيلان قرار دارد. اين شهر در طول جغرافيايي48 درجه و 52 دقيقه شرقي و عرض جغرافيايي 38 درجه و 18 دقيقه شمالي واقع است. و ارتفاع متوسط آن از سطح درياهاي آزاد 10- متر است. بخش لوندويل داراي 148 کيلومترمربع وسعت دارد که از همين مقدار 5/5 کيلومتر مربع در محدوده شهري لوندويل قرار دارد. بخش لوندويل مشتمل بر يک نقطه شهري(شهر لوندويل) و دو دهستان(دهستان‌هاي چلوندو و حومه لوندويل(کانرود) 23 روستاي داراي سکنه و 10 روستاي خالي از سکنه‌است.

محيط طبيعي
بخش لوندويل شامل سه قسمت جلگه‌اي، کوهپايه‌اي و کوهستاني است و هواي جلگه آن در تابستان گرم و مرطوب و در زمستان ملايم و هواي کوهستان در تابستان معتدل و در زمستان سرد است. متوسط بارندگي آن 1400 ميلي متر است و تعداد روز‌هاي يخبندان به طور متوسط در طول سال 21 روز است. کوه خانبلاغي با ارتفاع 2167 متر بلند ترين نقطه کوهستاني اين منطقه‌است و سواحل درياي خزر با ارتفاع 27- پايين تر سطح آب‌هاي آزاد است. در محدود شهرستان آستارا رودهاي پرآبي چون چلوند، لوندويل و کانرود جريان دارند

محيط انساني
طبق نتايج رسمي سرشماري عمومي نفس و مسکن سال 1385 شهر لوندويل داراي8517 نفر جمعيت است و رشد جمعيت آن در طي دوره 10 ساله 85-75 معادل4/3درصد بوده‌است. شهر لوندويل مرکزيت بخش لوندويل دارا است بخش لوندويل داراي 23078نفر جمعيت دارد. که 14561 نفر در مناطق روستايي اين بخش ساکن هستند.زبان رايج در کوچه وبازار شهر ترکي آذري است و اکثريت مردم به اين زبان تکلم مي‌کنند ولي عدهاي از مردم اين شهر در قسمت‌هاي غربي شهر زبان اصلي شان تالشي است.از نظر مذهبي اکثريت مردم اين شهر شعيه مذهب هستند ولي اقليتي از مدم اين شهر مذهب سني شافعي دارند. در محدوده شهري لوندويل 8 مسجد وجود دارد که 6 مسجد مربوط به اهل تشيع و 2 مسجد مربوط به اهل سنت است. به لحاظ محصولات کشاورزي در محدوده بخش لوندويل کشت برنج، گندم، ذرت، توتون، صيفي جات و حبوبات رواج دارد در سالهاي اخير کشت کيوي نيز رواج يافت است.

جاذبه‌هاي گردشگري
بخش لوندويل داراي جاذبه‌هاي فرهنگي و طبيعي فراواني براي گردشگري است که به موارد زير مي‌توان اشاره کرد 1)امام زاده ابراهيم و قاسم 2)آرامگاه بابا حسن از عرفاي منطقه 3)آرامگاه محمد دوست در قره سو 4)آرامگاه بابا علي در روستاي باباعلي 5)مجتمع ساحلي صدف و طرح سالم سازي آن 6)آبشاري زيبابا نام آبشارلاتون در ميان جنگل‌هاي لاتون با ارتفاع در حدود 103 متر 7)آبشار ميه کومي 8)آب گرم روستاي كوته كومه 9)مناطقي سرسبز و ييلاقي لاتون، باباعلي، اسبينه و… 10)سواحل 10 کيلومتري کناره‌اي درياي خزر

بندر انزلی در طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۲۸ دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۷ درجه و ۲۸ دقیقه واقع شده‌است و ارتفاع آن از سطح دریا منهای ۲۶ متر می‌باشد. بندرانزلی از شمال به دریای خزر از جنوب به شهرستان صومعه سرا از شرق به شهرستان رشت و از غرب به شهرستان رضوانشهر متصل می‌باشد. شهرستان بندرانزلی در ناحیه‌ای کاملاً جلگه‌ای به صورت طولی و در ساحل دریای خزر واقع شده و دارای آب و هوای معتدل مرطوب می‌باشد. بخشی از محیط زیست طبیعی این شهرستان را دریا(۴۰ کیلومتر نوار ساحلی) و بخش مهم دیگر را اکوسیستم ارزشمند تالاب انزلی تشکیل می‌دهد. نام انزلی به پیشینه تاریخی اش در بیشتر شهرهای اروپایی شناخته شده‌است.

فاصله بندر انزلی تا تهران ۳۸۰ کیلومتر، تا مرکز استان ۴۰ کیلومتر و تا اولین فرودگاه ۳۵ کیلومتر می‌باشد. این شهرستان دارای آب و هوای معتدل مرطوب ساحلی بوده که در فصول مختلف سال شرایط آب و هوای مطلوبی را دارا می‌باشد. میزان بارندگی شهرستان بسیار بالا بوده به طوری که سالیانه متوسط ۱۸۹۲ میلی متر بارندگی دارد بیشترین بارندگی در ماه‌های شهریور و مهر با ۴۴۰/۹ میلی متر گزارش گردیده‌است. میزان رطوبت نسبی سالیانه به طور متوسط حدود ۷۱ تا ۹۷ درصد و درجه حرارت محیط زیست بین ۳/۵ تا ۲۸ درجه سانتی گراد در نوسان بوده‌است.

شهرستان املش با وسعتي حدود 5/469 كيلومتر مربع در مختصات جغرافيايي36 درجه و50 دقيقه تا37 درجه و 8 دقيقه عرض شمالي از خط استواو 50 درجه و 60 دقيقه تا50 درجه و16 دقيقه طول شرقي از نصف النهار مبدا و در فاصله 75 كيلومتري شهر رشت, مركز استان گيلان واقع شده است .

اين شهرستان از شمال به دو شهرستان لنگرود و رودسر از غرب و جنوب به شهرستان سياهكل و از شرق به رحيم آباد رودسر محدود است .

آب و هواي املش به علت قرار گرفتن در كنار ارتفاعات سرسبز و ييلاقات، بسيار مطبوع مي‌باشد.

قوميت مردم املش گيلك با لهجه بيه پيش (شرق گيلان) وگويش املشي تكلم مي‌كنند. مردم املش داراي اعتقادات مذهبي بسيار قوي و اثني عشري مي‌باشند اين شهرستان نيزدر قديم مركز فرمانروايي سلاطين بوده است.

عمدتاً در بخش كشاورزي و دامپروري فعاليت دارند و آثار كشاورزي بدست آمده در اين منطقه نشانگر فعاليت‌هاي كشاورزي در 1500 سال قبل مي‌باشد، از محصولات عمده كشاورزي مي‌توان برنج، چاي، گندم، فندق، مركبات.

گياهان دارويي، فرآورده‌هاي دامي و عسل و ابريشم را نام برد اما قسمت اعظم زمين‌هاي كشاورزي زير كشت چاي است و محصولات چاي املش حدود 32% كل توليد كشور مي‌باشد عرضه محصولات بدست آمده در روز سه شنبه انجام مي‌شود و سه شنبه بازار املش نمونه كاملي از بازارهاي سنتي گيلان مي‌باشد كه مردم اين منطقه با حضور گسترده رونق خاصي به آن مي‌بخشند، مردم املش روزهاي بازار را گالش بازار مي‌نامند. اين بازار در تمامي طول سال در روزهاي سه شنبه برقرار و اگر اين روز با مناسبت‌هاي مذهبي برخورد كند فقط نيمي از روز درآن به داد وستد مي‌پردازند

شهرستان املش از نظر ژئومرفولوژي و ناهمواري ها به سه منطقه جلگه اي, كوه پايه اي و كوهستاني تقسيم شده است.

بخش جلگه اي از آبرفت هاي رودهاخانه هاي شلمان رود, كيا رود و رود كهنه گويه به وجود آمده است كه شهر املش بر مخروط افكنه شلمان رود بنا شده است.

پل رود (پله رود يا پلورود) و شلمان‌رود, مهم‌ترين ‌رودخانه‌هاي ‌اين‌ منطقه‌اند. پل‌ رود, بزرگ‌ترين‌ رودخانه شرق‌ گيلان‌ است‌. اين‌ دو رود از دامنه‌هاي‌ شمالي‌ البرز سرچشمه‌ مي‌گيرند و پس‌ از طي‌ مسيري‌ با شيب‌ زياد به‌ درياي‌ خزر مي‌ريزند.

بخش جلگه اي و كوهپايه اي در گذشته نه چندان دور پوشيده ازجنگل انبوه بود اما امروزه بيشتر درختان قطع گرديده و به باغات چاي تبديل شده است.

بخش كوهستاني در جنوبي ترين قسمت شهرستان واقع شده و پوشيده از مراتع و بلند ترين قله آن ناتشكوه است

مناطق جلگه اي و كوهپايه اي داراي آب و هواي معتدل خزري و مناطق كوهستاني با زمستان هايي سرد و پوشيده از برف و يخبندان و تابستان هايي خنك و دلپذير است.
و متوسط بارندگي‌ ساليانه اين شهرستان, بيش از هزار ميلي‌متر است‌.

پوشش گياهي و جانوري: درختان‌ توسكا، افرا، انار ترش‌، انجير، ازگيل‌ (كنوس‌)، فندق‌، گردو، راش‌، شرم‌، بلوط، ممرز، توت‌، ون‌ و آزاد از رستني هاي‌ مهم‌ اين‌ ناحيه‌اند. همچنين‌ گياهان‌ دارويي‌ از قبيل‌ گل‌ بنفشه‌ و ختمي‌، گل‌ گاوزبان‌ و كود كوتو در اكثر نقاط املش‌ مي‌رويند.

از جانوران‌ و پرندگان‌ روباه‌، شغال‌، گرگ‌، سمور، خرگوش‌، تيهو و سا, عقاب و انواع گونه هاي پرندگان جلگه اي و كوهستاني را مي‌توان‌ نام‌ برد.

مكان ها و جاذبه هاي گردشگري شهرستان املش:

*تالاب زر بيجار املش مناطق ييلاقي و باغات چاي
*غار لياروي واقع در روستاي لياروي بلوردكان املش
*غار تلاين گورج و هفت خم تله سر
*بافت تاريخي شهر املش
* يخچال طبيعي ملجه دشت
*دهكده ييلاقي خسيب دشت
* هلودشت
*چشمه آب معدني لوزان
*برج تاريخي ميل امام
* ساختمان قديمي محمد تقي خان صوفي سياوش
*ساختمان قديمي عبدالعلي خان صوفي
*ساختمان قديمي گوهر تاج خانم
*سه شنبه بازار املش
*آرامگاه چهار تن از سلاطين كيايي .

چوبَر شهري است در استان گيلان ايران. اين شهر از توابع شهرستان تالش اين استان است. جمعيت چوبر در سال 1385، برابر با 1,481 نفر بوده‌است.

اين شهر در سال 1384 خورشيدي از ادغام پنج روستا تشکيل شد. آبشارهاي کوهستاني از جاذبه‌هاي گردشگري چوبر هستند. طرح هادي شهر چوبر به تصويب رسيده و سه خيابان اصلي شهر در دست بهسازي است.

درصد بالايي از مردم تالش‌تبار اين شهر و چند روستاي ساحلي اطراف به تدريج زبان تالشي را کنار گذاشته و به زبان ترکي آذربايجاني گويشور شده‌اند. اين امر در بخش‌هايي از منطقه تالش‌نشين ايران شامل برخي مناطق در ناحيه‌اي که از شهر هشتپر آغاز مي‌شود و تا آستارا ادامه مي‌يابد مشهود است. در مناطق تالش‌نشين (تالش گشتاسبي) جمهوري آذربايجان نيز همين روند در جريان است. زبان تالشي هنوز در روستاهاي کوه‌پايه‌اي و کوهستاني پيرامون چوبر برتري دارد.
در سال 1387 پديده رانش زمين که پيش از اين در منطقه چوبر بي‌سابقه بود رخ داد.

مکان‌هاي ديدني
تاوا گولي واقع در بالامحله چوبر. اماکن متبرکه امامزاده نرگس خاتون, نه ساله، سيدآباد محله, دروار محله, للکه محله, رود سرا, بازار چوبر, حاج يدالله محله1و2 ,هنري محله, کچيم, خودکار محله, مسجد قباقي, دهقان محله و الکوفي و ييلاقات

در قديم
فرهنگ جغرافيايي ايران ج 2 در مورد چوبر مي‌نويسد: دهي است از دهستان کرگان‌رود شمالي بخش مرکزي شهرستان طوالش. در 37 هزارگزي شمال هشتپر و 3 هزار گزي شمال حويق سر راه شوسه آستارا واقع شده‌است. جلگه و مرطوب است. 1725 تن سکنه دارد. از چشمه و رودخانه آبياري مي‌شود. از محصولاتش غلات، لبنيات، عسل، چاي، گيلاس، سيب و پرتقال است. مردمش به کشاورزي اشتغال دارند. سر راه شوسه 5 قهوه‌خانه و چند دکان دارد.

ماکلوان که به زبان تالشی ماکلان تلفظ می‌شود یکی از شهرهای جدید استان گیلان و مرکز بخش سردارجنگل فومن است که درفاصله ۳۵ کیلومتری رشت و ۱۰ کیلومتری شهرستان فومن و ۲۰ کیلومتری شهرک تاریخی ماسوله قرار دارد. این شهر از پایگاههای اصلی مبارزاتی سردار جنگل، میرزا کوچک خان جنگلی بوده و مردم این شهر و روستاهای توابع به زبان تالشی سخن می‌گویند. جنگ ماکلوان اولین نبرد مسلحانه جنگلیها با قوای روسیه و آغازی بر نهضت جنگل بود.

شهر ماکلوان در خرداد ماه سال ۱۳۹۱ از تجمیع ۲روستای ماکلوان پایین و ماکلوان بالا مرکز بخش سردار جنگل به عنوان شهر ماکلوان به تقسیمات کشوری افزوده شد.

شهر ماکلوان در دامنه و بین کوههای سیاه کوه و برزه کوه و در دو طرف ماسوله رودخان با مزارع و باغهای چای قرار داردو از نقاط توریستی استان گیلان محسوب می‌شود. ماکلوان در نقطه میانی بین شهر مجسمه‌ها فومن و دژ تاریخی قلعه رودخان و شهرک پلکانی ماسوله قرار دارد. این شهر ازغرب به مناطق تنیان صومعه سراوماسال، از شرق به دهستان گشت وقلعه رودخان و شفت از جنوب به ماسوله وطارم وخلخال و از طرف شمال به شهر فومن ودهستان لولمان محدود می‌شود. ییلاق‌های این شهر از جمله ییلاق گردسوئه گسکره(گردسایه)وییلاق کوربار از نقاط خوش آب وهوا وبسیار زیبای گیلان محسوب می‌گردد.

شهر ماسوله

شهرک تاریخی وپلکانی ماسوله که به زبان ساکنین آن موسله تلفظ می‌شود، یکی از نقاط خوش آب وهوای بخش سردارجنگل است که در ارتفاع ۱۰۵۰ متری قراردارد این شهرک هرساله پذیرای هزاران گردشگر است مردم با فرهنگ ماسوله مانند مردم بخش سردارجنگل به زبان تالشی سخن می‌گویند. این شهرک در فاصله ۲۰ کیلومتری شهر ماکلوان قرار دارد جمعیت ساکن وثابت ماسوله۸۰۰ نفر است و چند برابر ساکنین ثابت در شهرهای بزرگ ساکن هستند.
ماسوله رودخان

ماسوله رودخان که به زبان تالشی موسله رخون خوانده می‌شود. از رودخانه‌های زیبای گیلان است که بخش سردارجنگل را در دوطرف خود دارد. این رودخانه طبیعتی وحشی دارد وبه سبب عدم کنترل ومهار آن در سیلابهای سال‌های اخیر خسارت جانی ومالی سنگینی بر منطقه وارد کرده‌است که مهار وکنترل آن از نیازهای اساسی شهر ماکلوان است. این رودخانه از ارتفاعات ماسوله ودیگر کوههای بخش سردارجنگل از ارتفاعات ۳۰۰۰ متری سرچشمه می‌گیرد ودر (چو مثقال) وارد تالاب انزلی می‌شود.
اقتصاد وصنایع

شهرک صنعتی سردار جنگل در این بخش قرارداردو بیش از پنجاه واحد تولیدی داردکه فقط نیمی از آن واحدها در حال تولید هستند. شغل اصلی بیشتر مردم این شهر کشاورزی ودامداری است و محصولات لبنی و برنج وچای ودام وطیورآن معروف است. در ناحیه کوهستانی پرورش ماهیان سردآبی (قزل آلا) ودر ناحیه جلگه‌ای ماهیان گرم آبی هم رایج است، بدلیل توریستی بودن منطقه جمع زیادی از اهالی در اقامتگاها وسفره خانه‌ها وهتل‌ها وخدمات دیگر گردشگران فعال و امرار معاش دارند، درگذشته صنعت ابریشم دراین منطقه چشمگیر بوده که درحال حاضر با رکود مواجه‌است. دامدارن سنتی هرساله همراه دام‌های خود به رسم اجدادی درفصل گرم به ییلاقها ودر فصل سرد به قشلاق کوچ می‌کنند. تعدادی زیادی از جوانان بدلیل تحصیل و شغل اداری وتجاری از شهربه طورموقت خارج شده ودر شهرهای بزرگ ایران اقامت دارند.
وجه تسمیه

برخی از پیران براین باورند که ماکلان ، در روزگار باستان ، کوههای ماکلوان به سبب پوشش انبوه درختان جنگلی ، جایگاه ویژه ای به منظور تهیه سوخت متداول (ذغال ) داشت و صدها کوره ذغال گیری که به زبان تالشی به آن کوره ها کل و کارکنان آن را کلَه واشن می گفتند وجود داشت و ذغال یکی از محصولات عمده ماکلانیها بود و در تاریکی شب ، نور شعله های آتش کوره ها از سیاه کوه ماکلوان (که نام سیاه کوه هم به جهت درختان انبوه آن روزها نوربه زمین کوه نمی رسید نمی رسیدوتاریک چون سیاهی شب بود ،سیاه کوه نام گرفته بود ) از چَکنا تا معدن که شکل هلالی دارد ، نور کل ها درشب ، ازدور به شکل ماه دیده میشد و نام ماکلان (ماه +کِلون )برگرفته از آن است که تدریجا به ماکِلان شهرت یافت ودر یکصد سال اخیر نامش به نادرستی فارسی ساز شده است و به صورت رسمی ماکلوان ثبت شده است که تلاشهایی در حال انجام است که این دیار کهن به نام اصلی خود ماکِلان برگردانده شود .

دروازه درب کوشک در انتهای خیابان آزادی (نادری) شهر قزوین قرار دارد و متعلق به سال 1296 هجری قمری است که در زمان حکومت شاهزاده عضدالدوله، کاشی‌کاری شده است.

شهر قزوین در نیمه قرن سوم هجری قمری دارای 7 دروازه بوده است که امکان ورود به شهر را فراهم می‌ساختند. در دوره قاجاریه 9 دروازه در گرداگرد قزوین وجود داشتند که با حصار پیرامون شهر به یکدیگر می‌پیوستند و عبارت بودند از پنبه ریسه، راه (درب) کوشک، شیخ‌آباد، رشت، مغلاوک، خندقبار، شهزاده حسین، مصلی و تهران که هم‌اکنون از میان آن بناهای باشکوه، تنها دو دروازه تهران و راه کوشک باقی مانده‌ و بقیه در اثر خیابان‌کشی‌ها و عدم توجه به مرور زمان ویران شدند.

دروازه درب کوشک به سوی الموت، رودبار و کوشک‌ها و شکارگاه‌های شمال قزوین باز می‌شده است. این دروازه برخلاف دروازه تهران قدیم، تنها دارای یک نما به سوی خارج شهر است و دارای یک ورودی با قوس نیم دایره‌ای شکل می‌باشد که در طرفین آن گلدسته‌ها و طاق‌نماهایی دیده می‌شود. نمای خارجی این دروازه دارای کاشی‌کاری رسمی‌بندی است.

دروازه تهران قدیم یا دروازه قدیم تهران نام در انتهای خیابان تهران قدیم (میدان هاشمی) شهر قزوین واقع شده و از بناهای دوره قاجاریه است که در سال 1347 خورشیدی مرمت و کاشی‌کاری شد.

شهر قزوین در نیمه قرن سوم هجری قمری دارای 7 دروازه بوده است که امکان ورود به شهر را فراهم می‌ساختند. در دوره قاجاریه 9 دروازه در گرداگرد قزوین وجود داشتند که با حصار پیرامون شهر به یکدیگر می‌پیوستند و عبارت بودند از پنبه ریسه، راه (درب) کوشک، شیخ‌آباد، رشت، مغلاوک، خندقبار، شهزاده حسین، مصلی و تهران که هم‌اکنون از میان آن بناهای باشکوه، تنها دو دروازه تهران و راه کوشک باقی مانده‌ و بقیه در اثر خیابان‌کشی‌ها و عدم توجه به مرور زمان ویران شدند.

دروازه تهران قدیم در بیرون شهر قزوین ساخته شده بود و مردم و وسایل نقلیه از زیر طاق بزرگ آن رفت و آمد می‌کردند اما در حال حاضر به دلیل گسترش جمعیت، درون شهر قزوین و در میان میدانی محفوظ شده است.

بنای دروازه آجری و دارای یک سردر اصلی و دو راه ارتباطی در طرفین است. سردر میانی دارای عرض و ارتفاع بیشتر و قوس تیزه‌دار است. این دروازه هشت گلدسته دارد. ورودی اصلی آن‌ها دارای رسمی‌بندی و کاسه‌بندی است. این دروازه همچون دروازه درب کوشک دارای کاشی‌کاری‌های بسیار زیبایی است که تحسین سفرنامه‌نویسان از آن، گویای عظمت و زیبایی شگفت آن‌ می‌باشد.

کافر گنبد به شکل برجی 8ضلعی با ازاره سنگی و دیوارهای آجری بر روی صفه‌ای وسیع در شمال روستای نیاق شهر قزوین واقع شده است. این برج دارای سه ورودی در شمال، شرق و غرب می‌باشد. در ضلع جنوبی این بنا محراب ساده‌ای ایجاد شده است.

در وسط هر ضلع از داخل بنا طاق‌نمایی به شکل قوس تیزه‌دار ساخته شده که نسبت به سطح اضلاع 8ضلعی برجسته‌تر می‌باشند. بقایای پوشش گنبد مدوری که به کمک طاق‌نماها و پاباریک‌ها شکل گرفته، دیده می‌شود که احتمالاً پوشش دوم آن مخروطی بوده است.

به نظر می‌رسد این بنا از آثار دوره سلجوقی و مدفن یکی از بزرگان فرقه اسماعیلیه باشد.