(: اطلاعات عمومی :)

مَعمولان شهری است در استان لرستان در غرب ایران. این شهر مرکز بخش معمولان از توابع شهرستان پلدختر است. معمولان در ۵۰ کیلومتری شمال شهر پلدختر و در ۶۰ کیلومتری جنوب خرم آباد قرار دارد.

ویژگی‌های اجتماعی
شغل مردم

شغل بیشتر مردم در این شهر کشاورزی و دامپروری است. از جمله محصولات کشاورزی معمولان صیفی کاری ، باغات انگور،انار، انجیر و بادام است.
مردم شناسی معمولان
همه مردم معمولان به زبان لری تکلم می کنند.
طوایف معمولان

معمولان قبلا به اسم ماموران بوده است که طی سالها به معمولان تغییر یافته است. معمولان طوایف مختلف فراوانی دارد اما بزرگترن طایفهٔ آن طایفهٔ کوشکی است با حدود 2500 نفر جمعیت. علاوه بر طایفهٔ کوشکی طوایف دیگری از جمله ترکاشوند_ محمودوند_ شاکرمی _ حسنوند_ بیرانوند _لنگانی نیز در این شهر سکونت دارند.

مکانهای تاریخی و دیدنی

در این شهر مکانهای دیدنی فراوانی وجود دارد از جمله پل تاریخی -کتیبه ها و سنگ نوشته ها – تپه های باستانی- قبرستانها و… از لحاظ مناظر طبیعی منطقه معمولان جزو سرسبزترین شهرهای استان و دارای جنگل های بلوط می باشد که در فصل بهار پذیرای بسیاری از مهمانهای نوروزی می باشد
جمعیت

جمعیت با احتساب حومه حدود ۲۰۰۰۰ نفر است که جمعیت شهر معمولان حدود 10000 می باشد

گراب نام نرم‌افزاری از پروژه گنو نیز هست. گنو گراب را ببینید.
گَراب شهری است در استان لرستان در غرب ایران. این شهر مرکز بخش طرهان از توابع شهرستان کوهدشت است. زبان مردم این شهر لکی می‌باشد.

جمعیت این شهردر سال ۱۳۸۵، برابر با ۳٫۲۷۵ نفر بوده است.

از پیشینه و تاریخ پیش از اسلام شهر بروجرد كه در گویش لری «وروگرد» و در لهجه محلی بروجردی «ورویرد» نامیده می‌شود، مدارك كافی به دست نیامده است. گروهی بروجرد را از بناهای فیروز ساسانی می‌دانند و عده‌ای دیگر آن را محل گرد آمدن دوباره سپاهیان شكست خورده یزد گرد سوم می‌شناسند.

در زمان حكومت قاجار، حسام‌السلطنه حاكم خوزستان و لرستان، بروجرد را مقر حكومت خود قرار داد و با تعمیر قلعه‌های آن، خندقی دور شهر ایجاد كرد. عوامل مؤثر از قبیل آب و هوای معتدل كوهستانی، دشت حاصل‌خیز رسوبی سیلاخور، شبكه آبهای روان دائمی، مراتع طبیعی، موقعیت استراتژیك جغرافیایی و سیاسی و گسترش شبكه ارتباطی و تجاری باعث جذب جمعیت و توسعه آن بوده‌اند.

جاذبه‌های ديدنی

قبر واعظ اصفهانی
تپه قرق
رود سزار
مسجد جامع بروجرد
مسجد سلطانی بروجرد
مقبره شاهزاده ابوالحسن
امام زاده جعفر
گورستان رازان
گورستان میر احمدی

صنايع و معادن

صنايع‌كارخانه‌ای بروجرد بسيار متنوع است. از جمله اين صنايع می‌توان به ساخت صابون، موكت، پارچه، فرش ماشينی، تيرچه بلوك و موزاييك اشاره کرد. از معادن اين منطقه‌اطلاعات مستندي در دست نيست.

کشاورزی و دام داری

اقتصاد بروجرد بر اساس كشاورزی و صنعت استوار است. آب كشاورزی آن از چاه های ژرف و نيمه ژرف و رودخانه ها تامين می شود. محصولات كشاورزی بروجرد عبارتند از: گندم، انگور، ‌سيب درختی،‌ هلو، آلو، زردآلو، گلابی و تره بار. بخش ديگر اقتصاد بروجرد مبتنی بر صنايع است که به دو شکل دستی و كارخانه ای است. صنايع دستی شهر شامل بافت قالی و گليم و صنايع کارخانه‌ای آن مشتمل بر ساخت صابون، موكت، پارچه، فرش ماشينی، تيرچه بلوك و موزاييك است. مهم ترين صادرات شهرستان بروجرد شامل گندم، انگور، سيب درختی، هلو،زردآلو،آلو،گلابی،تره‌بار،خشكبار،قالی،اجناس ورشو و تمام محصولات صنعتی شهرستان است.

مشخصات جغرافيايي

شهرستان‌بروجرد از شمال به ملاير (استان همدان) از خاور به سربند (استان مركزی) و دورود، از جنوب به خرم آباد و از باختر به سلسله محدود شده‌است. مركز اين شهرستان در 48 درجه و 45 دقيقه درازای خاوری و 33 درجه و 23 دقيقه پهنای شمالی قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دريا 1570 متر است. آب و هوای بروجرد معتدل و نيمه خشك و ميزان بارندگی ساليانه آن به 600 ميليمتر می رسد. بروجرد در مسير راه اصلی خرم آباد ـ همدان قراردارد و از اين طريق با خرم آباد (به سوی جنوب باختری) 102 كيلومتر و با همدان (به سوی شمال) 135 كيلومتر فاصله دارد. جاده ای به طول 103 كيلومتر نيز از 8 كيلومتری شهر بروجرد گذشته و به شهر اراك می پيوندد. براساس تقسيمات كشوري در سال 1377 مساحت اين شهرستان بالغ بر 1603 كيلومتر مربع بوده است براساس آمار جمعيتي در سال 1375 جمعيت اين شهرستان بالغ بر 316014 نفر بوده است كه از اين رقم بالغ بر 217804 نفر جمعيت مركز شهرستان بروجرد است.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

از پيشينه و تاريخ پيش از اسلام شهر بروجرد كه در گويش لری ‹‹وروگرد›› و در لهجه محلی بروجردی ‹‹ورويرد›› ناميده می شود، مدارك كافی به دست نيامده است؛ اما سنگ لوحه هايی که به خط پهلوی در بروجرد و اطراف آن ديده شده دليل محکمی برای قديمی بودن اين شهر است. عده‌ای بنای اين شهر را به منوچهر نسبت می دهند و قدمت آن را بالغ بر 4000 سال می دانند. عده ای ديگر (از جمله دكتر معين) معتقدند که بروجرد حدود 2000 سال قبل ساخته شده است. بروجرد به واسطه داشتن مراتع و زمين های سرسبز، در زمان مادها يكی از مراتع سلطنتی به شمار می‌رفته، و تا زمان ساسانيان سالانه دوازده هزار راس از اسب های شاهی در آن تعليف می‌شده‌اند.در زمان حكومت قاجار، حسام السلطنه حاكم خوزستان و لرستان، بروجرد را مقر حكومت خود قرار داد و با تعمير قلعه های آن، خندقی دور شهر ايجاد كرد. از آن به بعد با توجه به عوامل موثری از قبيل آب و هوای معتدل كوهستانی، دشت حاصل خيز رسوبی سيلابخور، شبكه آب های روان دايمی، مراتع طبيعی، موقعيت مهم جغرافيايی و سياسی و گسترش شبكه ارتباطی و تجاری باعث جذب جمعيت و توسعه شهرستان بروجرد شدند.

سَراب‌دوره شهری است در استان لرستان در غرب ایران. این شهر مرکز شهرستان چگنی است.

آب و هوا

اراضی این منطقه قسمتی جلگه و قسمتی در دامنه کوه یا کوهستانی است و آب و هوایی معتدل دارد.آب مورد نیاز منطقه چگنی از رودخانه، چشمه‌ها و حوزه‌های آبرفتی کوه‌های اطراف تامین می‌شود.
محصولات

محصولات آن بیشتر غلات، حبوبات و صیفی است و راههای ارتباطی این شهرستان به دیگر مناطق استان از طریق خرم آباد، کوهدشت و ویسیان است.

آثار تاریخی

بیش از ۱۱۴ اثر تاریخی و باستانی در این شهرستان وجود دارد که توجه و رسیدگی به این جاذبه‌های گردشگری می‌تواند موجب جذب گردشگر و رونق اقتصادی پایدار شهرستان و استان شود.این شهرستان دارای آثار و بناهای تاریخی مانند بنای دو امامزاده معروف به باباعباس و حیات الغیب با قلعه مخروبه و پل مخروبه مهم کنگان که پایه‌های آن باقی است، می‌باشد.پل تاریخی “کشکان” مربوط به دوره ساسانی و غارهای مربوط به دوره پارینه سنگی و تپه‌های باستانی و قلعه تاریخی سزلب ناوه کش (نایه کش)، از جمله اماکن تاریخی و فرهنگی به عنوان جاذبه‌های گردشگری این شهرستان است.
جمعیت و وسعت

این شهرستان با یک هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت، دارای جمعیتی بالغ بر ۳۵ هزار نفر و ۱۳۳ روستاست که در امتداد رشته کوه سفید کوه، به طول ۹۰ کیلومتر مابین شهرستان خرم آباد و شهرستان کوهدشت واقع شده‌است.جمعیت سراب دوره در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱٫۴۲۲ نفر بوده است.

مردم شناسی و زبان

زبان اکثریت مردم این شهرستان لری است و مردم بخش شاهیوند به زبان لکی تکلم می کنند.اکثریت مردم این شهرستان از طوایف چگنی محسوب می‌شوند و شامل طوایف بزرگی همچمون میرزاوند، فتح الهی، طولابی، ویسکرمی، شاکرمی، اصفهانی، حاتموند، شاهیوند،زهراکار ، شیراوند، پیرحیاتی، امیری، رکرک، فلاوند، شرفی، نادری، سادات حیات الغیب و تعدادی از طوایف لک زبان مهاجر می‌باشد.

ویژگی های اقتصادی و ترانزیتی

شهرستان چگنی از ظرفیت قابل توجهی در حوزه‌های مختلف نظیر صنعتی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخی و انسانی برخوردار است.شهرستان دوره چگنی، با داشتن معادن سنگ متعدد بیشترین و بزرگترین معادن سنگ تزییناتی ساختمان استان لرستان را به خود اختصاص داده‌است.بیش از ۳۰ سال است که از معادن این شهرستان انواع سنگ‌های ساختمانی و صنعتی استخراج می‌شود که این توانمندی منطقه زمینه اشتغال تعداد زیادی از افراد جویای کار را فراهم کرده‌است.بزرگترین شهرک دامپروری استان لرستان نیز در این شهرستان ایجاد شده، که توجه بیشتر به این منطقه اقتصادی می‌تواند نقش موثر و مهمی در رشد و شکوفی اقتصادی این شهرستان تازه تاسیس داشته باشد.عبور رودخانه کشکان و رودخانه‌های فصلی در این شهرستان، بستر مناسبی را برای احداث کارخانه‌های شن و ماسه و همچنین واحدهای تولیدی بالادستی کشاورزی فراهم کرده‌است.مسیر بخشی از ترددها و حمل و نقل‌های استان لرستان از طریق محورهای ارتباطی این شهرستان است و مسیر ارتباطی و اتصالی استان لرستان به استان‌های ایلام و کرمانشاه و همچنین ارتباط از طریق شهرستان کوهدشت به استان اصفهان نیز از این شهرستان است.

ارتفاع از سطح دریا 1195 متر و جمعیت آن 85997 نفر است.مطالعات باستان شناختي در كانون‌هاي « سُرخدَم لري هميان» و « سر طراحان » نشان مي‌دهند ، كوهدشت از مراكز مدني قديمي است. كشف معبد آشوري بيانگر آن است كه مردماني قبل از هزاره اول پيش از ميلاد در اين نواحي مي‌زيستند و آيين‌هاي ديني خود را به جاي مي‌آوردند. حمدالله مستوفي در تاريخ گزيده، از كوهدشت و طراحان نام برده كه قرن‌ها قبل از ورود عرب‌ها از بين رفته بودند

جاذبه‌های ديدنی

مقبره داودرش
قلعه کوه زاد
قلعه چنگیزی
قلعه گورکان
قلعه گم ور
قلعه سیله
قلعه چق
قلعه منیژه
دژ زلال انگیز
دره سرطرهان
دره غار ویزنهار
تپه های چغا سبز
تپه پیاره
تپه درکه
نقوش دره میرملاس
گنبد شاه محمد
گنبد ابوالوفا
میل خسروآباد

جاذبه‌های طبیعی

رود سیمره
غار برد سفید
غار بتخانه
غار میرملاس
غار عالی آباد

در میانه راه شهر قم به شهر اراک روستایی به نام ابراهیم آباد واقع‏ است که تنها قنات آن دارای تاریخ بیش از یک هزار سال است.مادر چاه‏ این قنات مخروطی شکل است زیرا قطر دهانه میله آن حدود یک متر و قطر محل اتصال میله به کوره به حدود 10 حلقه می‏رسد.میله‏های بعدی‏ پس از مادر چاه که تعداد آنها به 40 حلقه می‏رسد هرکدام حدود 100 متر عمق دارند و مادر چاه نیز دارای عمقی حدود 110 ذرع می‏باشد..

-عمق مادر چاه حدود 110 ذرع برابر با 114 متر

-عمق 40 میله پس از مادر چاه،هر یک 100 ذرع،مشهور به‏ چاه‏های 100 منی

-مزد لایروبی هر حلقه از 40 میله در هر بار،100 من گندم(300 کیلوگرم)

قنات‏های مذکور دارای 18 کیلومتر طول 615 میله در طول مسیر و آب قنات در هر کشتمان حدود 96 هکتار زمین را به زیر کشت‏ می‏برد.

AB و A’B’ دو تخته‏ای می‏باشند به شکل افقی در دهانه چاه قرار داده شده‏اند، OO’ وسط دو تخته می‏باشد که ریسمانی آن دو را به هم‏ وصل می‏کند،دو ریسمان OO2 و OO1 با زاویه قائمه وسط تخته‏ها را به بستر کوه در همان راستا متصل و محکم می‏نمایند.از طرفین هر تخته‏ دو ریسمان شاقولدار،روی هم چهار ریسمان شاقولدار می‏آویزند تا سر شاقول‏ها در وسط کوره معلق و بدون حرکت بماند،سر شاقول‏ها را در دو میله محل O1 و O’1 در روی ریسمان مشخص می‏کنند.ریسمان‏ دیگری عمود بر ریسمان OO2 و O’O’2 از دو کوره در راستای‏ سر شاقول‏ها به سمت یکدیگر با زاویه‏های 90 درجه جهت طناب راستا که‏ O1C و O’1C’ باشد مشخص نموده و دو نفر استاد کار به حفر میله از دو طرف آنقدر ادامه می‏دهند تا به هم برسند.البته در ضمن کار با اندازه‏گیری جهت راستای شاقول‏ها و ضربات تریک از خطای خود جلوگیری می‏نمایند.(تریک ضربه‏ای است محکم که مقنی با کلنگ به‏ وسط دهانه کوره(پیشکار)وارد آورده و مقنی دیگر در کوره میله قابل صدا را تشخیص داده و بدان پاسخ می‏دهد).

از سال 1318 تا 1378(به مدت 60 سال)فقط دو نفر از محلیان با تهور توانسته‏اند به درون مادر چاه بروند،یکی از آنها یک مقنی محلی و دیگری از مالکین همان روستا بوده است ولی درون میله‏های صد منی‏ بسیاری رفته‏اند.طنابی که این افراد را به قعر چاه برده طناب ضخیم و محکمی بوده است که بیش از 100 متر طول و بیش از 100 من وزن(یک‏ خروار،300 کیلوگرم)داشته و از روستا بار یک الاغ قوی هیکل چالاک‏ کرده و به محل برده‏اند.

افرادی که به درون چاه‏های 100 منی رفته‏اند خبرمی‏دهند که انتهای‏ میله چاه‏ها در سنگ حفر شده است و دیواره‏ها همه آب‏زا می‏باشند و در مورد مادر چاه اظهار می‏دارند که دیواره‏ها آبزاست و با صدای عجیبی به قعر چاه ریزش می‏کند.ترس از این‏ چاه به خاطر مخروطی شکل بودن آن است که مقنیان‏ درون آن بدون دسترسی به دیواره‏ها فقط معلق‏اند و جز صداهای وحشتناک آب و تاریکی چیزی مشاهده‏ نمی‏کنند.محلیان مجموعه این چهل میله پس از مادر چاه را چاه‏های«سرزا»می‏نامند.

البته مادر چاه قنات ابراهیم آباد اراک عمیق‏ترین‏ مادر چاه در ایران نیست بلکه عمیق‏ترین مادر چاه قنات‏ بیدخت گناباد خراسان می‏دانند که عموما عمق آن را حدود 300 متر نوشته‏اند ولی یک مجله رسمی در شال‏ 1330 نوشت که،عمق مادر چاه قنات بیدخت گناباد 350 متر است.

یکی دیگر از ویژگی‏های خاص قنات،زندگی‏ مقنیان در اطاق‏های حفر مانندی است که در عمق‏ زمین در کنار بستر کوره قنات حفر و در دل زمین‏ می‏کندند و درون آن زندگی موقتی داشتند،این‏ جایگاهها در یزد به«بوکن»و در میمه اصفهان به‏ «مرد خانه»شهرت داشته ‏اند.

روستای بالقلو در50كیلومتری جاده ساوه به همدان واقع شده است.اگر از ساوه حركت كنید پس از 50كیلومتربه شهر غرق آباد میرسید.و از این شهر4كیلومتر به سمت جنوب حركت كنید به روستای بالقلو میرسید. بالقلو یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری استان مرکزی است.

900_20050331101492

منبع تصاویر : سامان روستا

آبشار قطره باران یا کوه باران در استان مرکزی واقع است. آبشار قطره‌ باران یا کوه باران یکی از مناطق دیدنی شهرستان تفرش است که در دهستان بازرجان در نزدیکی روستای کوریان (کریان) و در 30 کیلومتری شمال غرب شهر تفرش واقع شده است. محدوده این آبشار در یک دره عریض قرار دارد و گیاه زیبای پرسیاوشان نیز مانند پوششی سبز دیواره‌های این آبشار را پوشانده است. وجود یك قنات وریزش مداوم قطرات آب از یك صخره منظره ای بسیار دیدنی ومكانی بسیار باصفا دردل بیابان بوجود آورده كه درتمام طول سال پذیرای جمع كثیری از گردشگران از تفرش وشهرهای اطراف میباشد چندیست این مكان باایجاد پلكان وسرویسهای بهداشتی سر و شكل تازه ای به خود گرفته است. کریان (کوریان تفرش)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان تفرش در استان مرکزی است. این روستا در دهستان بازرجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۲۰ نفر (۸۸خانوار) بوده‌است.

منبع : کویرها و بیابانهای ایران

آبشار مزرعه در استان مرکزی واقع است. آبشار مزرعه واقع در شمال غرب شهرستان اراک، در جاده اراک-سه راهی خنداب قرار دارد که با قرار گرفتن میان دو دره، منظره ای زیبا را ایجاد کرده است. عبور از باغات روستای کیشان و مزرعه، نشانی خوبی برای رسیدن به آبشار مزرعه است. آبشار دره اول با کمی بلندی بیشتر نسبت به دو آبشار کوتاه دره دوم جذابیت بسیاری را در این منطقه بوجود آورده است. این آبشار به عنوان یکی از جاذبه های دیدنی استان مرکزی منطقه ای مناسب برای بازدید گردشگران نوروزی تلقی می شود. دامنه شمالی رشته كوه قوشاداغ كه در سمت شرقی به كوه ارجمند ساوالان پیوسته است، به سمت گویجه بئل دامنه های سرسبز و جنگلی و استپ كوهی با چشمه های فراوان و دره های متعدد پرآب كشیده شده است. انفصال بخش كوهستانی از بخش فلات در خط ارتفاعی حدود 1900 متر رقم خورده و همین خط ارتفاعی آبشار و چشمه بسیار دارد و به نظر می رسد منطبق بر خط گسل در دامنه ی شمالی قوشاداغ باشد.

منبع :کویرها و بیابانهای ایران

کَرَهْرود شهري است در بخش مرکزي شهرستان اراک استان مرکزي ايران.
اين ده با دو ده ديگر به‏نام سنجان و فيجان متصل به يکديگر و هر سه به نام سه ده پيوسته به شهر فعلي اراک و در طرف جنوب آن واقع است – قريه کرهرود از قراي قديمي و گاهي هم جنبه شهري داشته‌است . فضلا و دانشمندان زيادي به اين شهرک منتسب بوده‏اند و در اين اواخر هم مرداني فاضل در مهد تربيت‏خود پرورانده و آنان هم بر حسب موقعيت زمان، خدمتي به اين آب و خاک کرده‏اند.

وجه تسميه
کرهرود اسم بوده از براي رودي که از کرج سابق مي‏گذشته و اکنون هم آن رود به نام رودخانه آستانه که لغت دوم کرج است معروف مي‏باشد و رودخانه کرهرود هم از ناحيه قره کهريز يعني سرزمين کرج سابق منشا مي‏گيرد آن را کرهرود يعني رود کرج خوانده‏اند و ده واقع در کنار آن رود را هم کرهرود ناميده‏اند.

در لغت نامه دهخدا در باره اين شهر آمده قصبه‌اي است ميان اصفهان و همدان و ظاهراًکرج ابودلف همين قصبه‌است.مغولان آن را ترکان موران گويند.

در نواحي کره رود آن دو لشکر (لشکر ملک ارسلان عزالدين قيماز والي اصفهان و حسام الدين اينانج حاکم ري ) به يکديگر رسيدند و مانند بحر اخضر در جوش و خروش آمدند.چون از قنقر اولانک بگذشت و به کره رود رسيد که مغول ترکان موران گويند…

اين شهر که در گذشته کرج نام داشته مرکز حکومت آل ابي دلف بوده و ساخت آن را به ابودلف نسبت مي‌دهند.